Hoe praat je met God?
30/06/20 11:28 Filed in: Spraakwater
Bewust laat ik even een interpunctie weg achter deze titel, zodat je de zin op jouw eigen manier kunt lezen. De meeste mensen zullen een vraagteken plaatsen. Natuurlijk, want de meeste zinnen die met het woord ‘hoe’ beginnen zijn een vraag. Maar leg je sterk de nadruk op hoe, dan kan het zelfs een verwijt worden.
Ik hoor het mijn moeder nog zeggen over de gesprekstoon met haar moeder: “Hoe praat je met je oma?”, zo van: even dimmen zeg, beetje meer ontzag en eerbied voor de ouderdom. Maar mijn oma was een pittige dame met stevige overtuigen en dat was ik ook en zo gebeurde dat wel eens onder de koffie.
Gods gedachten
Het kan ook retoriek zijn van iemand die het allemaal wel haarfijn weet te vertellen hoe het in elkaar zit. Maar ja, zoals elk huwelijk anders is, zo is ook elke relatie tussen God en mens anders. Ik neem het huwelijk als beeld omdat er in het huwelijk meer of minder maar ontegenzeggelijk intimiteit is. Je kent elkaar en je leert elkaar steeds beter kennen. De kans om open te zijn naar de ander is in het huwelijk het grootst. Wat je niet zegt, komt wel in je gedrag naar voren. Het kan zelfs zo zijn dat de ander jou meer ‘kent’ dan jij jezelf kent. In de relatie met God is dat natuurlijk zeker zo. Hij heeft je gemaakt. In die zin heeft Hij een vette voorsprong. Hij weet wat je denkt, wat je motieven zijn, lees ik in Psalm 139. Er is geen woord nog uitgesproken of, kijk, God weet al wat je gaat zeggen (vers 4). Overigens is Psalm 139 een groot compliment over Gods welwillendheid, zorg, liefde en bescherming en leiding in ons leven. Een lofzang over hoe dicht God betrokken is bij ons bestaan. En dan lees ik in vers 17 over het aantal van Gods gedachten. Ik heb dat altijd een beetje apart gevonden. Hoe weet ik nu wat God denkt? Hoe wist David eigenlijk wat God denkt? Hij kende Jezus nog niet eens en hij had als Gods woord alleen de Thora, de regels voor het betere leven. Nu denk ik daar niet te licht over, vooral niet als ik Davids lofzang op die Thora lees in Psalm 119, een overweldigend aantal loftuitingen alleen al op de leefregels voor het volk Israël. Je merkt aan die Psalm hoe groot Davids woordenschat en voorstellingsvermogen is. David is bovendien in die Psalm ontstellend eerlijk over zijn eigen neigingen en geeft ontzettend hoog op over de kracht en de zuiverheid van Gods regels.
Luisteren naar Zijn wil
Misschien is dit wel het begin van het gesprek met God. Het besef van Zijn hoogheid en macht en tegelijkertijd het weten dat Hij graag wil dat ik bij Hem ben. Dat ik van zijn aanwezigheid en woorden geniet in plaats van dat ik wil dat Hij iets voor me doet, iets groots, of mij iets geeft, iets nog groters. Dat we begrijpen dat we te maken hebben met drie verschillende dingen. Zijn wereld, zijn wil en zijn te voeren oorlog. Ik kan willen dat het niet regent als we een gemeenteweekend hebben, maar ik heb te maken met zijn wereld, waarop de boer verderop snakt naar eindelijk weer wat regen op zijn land. Ik kan willen dat mijn geliefden niet ziek worden, mijn buren tot bekering komen, mijn kind niet wordt gepest op school of dat mijn bedrijf zal groeien, maar God heeft een plan en ik pas daar in. Ben ik bereid om te luisteren naar wat zijn wil is. En ik heb te maken met mensen en systemen die zichzelf op het oog hebben en God niet dienen. Het is Gods oorlog waar ik ook deel van ben. Sta ik in de frontlinie of verzorg ik medestrijders, ben ik een aanvoerder van een groep of zit ik ergens in een lokaal om andere soldaten toe te rusten met kennis over die oorlog. Ben ik bereid om mijn plek in te nemen?
We zijn er niet in opgevoed. Onze cultuur vraagt meer van ons om de leiding te nemen (over ons leven, onze carrière, onze toekomst) dan dat we letten op wat nodig zou zijn in de maatschappij, behalve wanneer ons dat veel geld zou opleveren, of dat we letten op wat God voor ons gepast zou vinden. Je moet je vooral goed voelen bij wat je leert en doet. Als ik de geschiedenis van David en zijn geschreven liederen volg, dan voelde hij zich soms jaren niet goed. Hij was de luis in de pels van Saul die niet zou rusten voordat hij David vermoord zou hebben en twee zonen dingen tijdens zijn leven naar de troon. David verliest een kind als straf voor zijn verkeerde daden en in zijn lied dat hij als reactie daarop schreef, schrijft hij: “U hebt nooit verlaten wie U zoeken, o Here.” Hij blijft op Gods liefde en zorg vertrouwen en is ervan bewust dat het blijdschap geeft als hij met God praat. Psalm 16:11 Overvloed van vreugde is bij uw aangezicht, lieflijkheid is in uw rechterhand.
Invloed door gebed
Hoe praat je dan met God? De laatste dagen ben ik erg bezig met deze oprechte vraag, want hij leeft ook in mijn hart. En iemand zei: Stel je gewoon voor dat je net als Adam en Eva een morgenwandeling of een avondwandeling met God maakt. Waar gaat het dan over? De dingen van deze dag, de dingen van dit uur en de dingen van je omgeving en relaties. Met je geliefden praat je niet vaag en algemeen. Bijvoorbeeld je wilt graag dat je zoon tot bekering komt. Dat is nogal vaag en algemeen. Misschien kun je vragen aan God, dat je als je jouw zoon de volgende keer weer ziet, je de gelegenheid krijgt om iets te kunnen zeggen of doen, dat hem op het pad van Jezus zou kunnen brengen. Je kunt vragen om Gods fijngevoeligheid, kracht en wijsheid daarbij. Kleine stappen voor een specifiek moment. Wellicht helpt dat jou om samen met God hierin een hulp te zijn voor je zoon. Tsja, weet je, dan komt het erg dichtbij om ook mijn aandeel te leveren in de liefde, de strijd, de doelen die God heeft. Als je specifiek verwoordt wat je echt graag wilt, dan gaat je hart branden van passie, van ongemakkelijkheid, van liefde, van de neiging om te willen vluchten en van gevoelens van onmacht. Het zou zo maar kunnen zijn, dat het meer tijd van je gaat vragen en meer moeite om je in de ander te kunnen inleven. Dan gaat het niet meer over jouw toekomst of jouw leven, maar over Gods toekomst en Zijn Koninkrijk en Zijn eer.
En misschien is dit het wel waar bidden over gaat. De shift vanaf het burgerschap in de wereld en alles wat je daarin bezighoudt naar het burgerschap in de hemel waardoor je beseft dat je werkelijk invloed hebt op de dingen die in jouw wereld gebeuren. Dat voelt als een enorme verantwoordelijkheid. Maar God zal je nooit overvragen. Hij zal er altijd voor je zijn. Hoe vaker je in zijn aanwezigheid bent, hoe meer je Hem leert kennen en gaat begrijpen wat zijn gedachten zijn. En hoe meer je je verheugt in het samen leven met Hem. En dan kan het zo zijn dat je een manier vindt om met onverhoorde gebeden om te gaan. Weet je wel dat zelfs Jezus een gebed heeft gebeden dat tot nu toe niet is verhoord? Ik geloof dat Jezus hier een sterk verlangen vertelde aan zijn Vader dat helemaal in overeenstemming was met het verlangen van de Vader maar dat wat Hij bad in Johannes 17 vers 20-23, dat de volgelingen van Jezus één zijn. Op een dag zal de verhoring van dit gebed plaatsvinden en dan zal gelijk gebeuren wat Jezus er achter aan zegt: Opdat de wereld (de hele kosmos) zal erkennen dat God Jezus heeft gezonden. Hier zie je dat ook Hij te maken had met Gods plan, met Gods wereld, met Gods wil en met zijn te voeren oorlog en weer gaat het dan niet over jouw toekomst of jouw leven, maar over Gods toekomst en Zijn koninkrijk en Zijn eer.
Gods gedachten
Het kan ook retoriek zijn van iemand die het allemaal wel haarfijn weet te vertellen hoe het in elkaar zit. Maar ja, zoals elk huwelijk anders is, zo is ook elke relatie tussen God en mens anders. Ik neem het huwelijk als beeld omdat er in het huwelijk meer of minder maar ontegenzeggelijk intimiteit is. Je kent elkaar en je leert elkaar steeds beter kennen. De kans om open te zijn naar de ander is in het huwelijk het grootst. Wat je niet zegt, komt wel in je gedrag naar voren. Het kan zelfs zo zijn dat de ander jou meer ‘kent’ dan jij jezelf kent. In de relatie met God is dat natuurlijk zeker zo. Hij heeft je gemaakt. In die zin heeft Hij een vette voorsprong. Hij weet wat je denkt, wat je motieven zijn, lees ik in Psalm 139. Er is geen woord nog uitgesproken of, kijk, God weet al wat je gaat zeggen (vers 4). Overigens is Psalm 139 een groot compliment over Gods welwillendheid, zorg, liefde en bescherming en leiding in ons leven. Een lofzang over hoe dicht God betrokken is bij ons bestaan. En dan lees ik in vers 17 over het aantal van Gods gedachten. Ik heb dat altijd een beetje apart gevonden. Hoe weet ik nu wat God denkt? Hoe wist David eigenlijk wat God denkt? Hij kende Jezus nog niet eens en hij had als Gods woord alleen de Thora, de regels voor het betere leven. Nu denk ik daar niet te licht over, vooral niet als ik Davids lofzang op die Thora lees in Psalm 119, een overweldigend aantal loftuitingen alleen al op de leefregels voor het volk Israël. Je merkt aan die Psalm hoe groot Davids woordenschat en voorstellingsvermogen is. David is bovendien in die Psalm ontstellend eerlijk over zijn eigen neigingen en geeft ontzettend hoog op over de kracht en de zuiverheid van Gods regels.
Luisteren naar Zijn wil
Misschien is dit wel het begin van het gesprek met God. Het besef van Zijn hoogheid en macht en tegelijkertijd het weten dat Hij graag wil dat ik bij Hem ben. Dat ik van zijn aanwezigheid en woorden geniet in plaats van dat ik wil dat Hij iets voor me doet, iets groots, of mij iets geeft, iets nog groters. Dat we begrijpen dat we te maken hebben met drie verschillende dingen. Zijn wereld, zijn wil en zijn te voeren oorlog. Ik kan willen dat het niet regent als we een gemeenteweekend hebben, maar ik heb te maken met zijn wereld, waarop de boer verderop snakt naar eindelijk weer wat regen op zijn land. Ik kan willen dat mijn geliefden niet ziek worden, mijn buren tot bekering komen, mijn kind niet wordt gepest op school of dat mijn bedrijf zal groeien, maar God heeft een plan en ik pas daar in. Ben ik bereid om te luisteren naar wat zijn wil is. En ik heb te maken met mensen en systemen die zichzelf op het oog hebben en God niet dienen. Het is Gods oorlog waar ik ook deel van ben. Sta ik in de frontlinie of verzorg ik medestrijders, ben ik een aanvoerder van een groep of zit ik ergens in een lokaal om andere soldaten toe te rusten met kennis over die oorlog. Ben ik bereid om mijn plek in te nemen?
We zijn er niet in opgevoed. Onze cultuur vraagt meer van ons om de leiding te nemen (over ons leven, onze carrière, onze toekomst) dan dat we letten op wat nodig zou zijn in de maatschappij, behalve wanneer ons dat veel geld zou opleveren, of dat we letten op wat God voor ons gepast zou vinden. Je moet je vooral goed voelen bij wat je leert en doet. Als ik de geschiedenis van David en zijn geschreven liederen volg, dan voelde hij zich soms jaren niet goed. Hij was de luis in de pels van Saul die niet zou rusten voordat hij David vermoord zou hebben en twee zonen dingen tijdens zijn leven naar de troon. David verliest een kind als straf voor zijn verkeerde daden en in zijn lied dat hij als reactie daarop schreef, schrijft hij: “U hebt nooit verlaten wie U zoeken, o Here.” Hij blijft op Gods liefde en zorg vertrouwen en is ervan bewust dat het blijdschap geeft als hij met God praat. Psalm 16:11 Overvloed van vreugde is bij uw aangezicht, lieflijkheid is in uw rechterhand.
Invloed door gebed
Hoe praat je dan met God? De laatste dagen ben ik erg bezig met deze oprechte vraag, want hij leeft ook in mijn hart. En iemand zei: Stel je gewoon voor dat je net als Adam en Eva een morgenwandeling of een avondwandeling met God maakt. Waar gaat het dan over? De dingen van deze dag, de dingen van dit uur en de dingen van je omgeving en relaties. Met je geliefden praat je niet vaag en algemeen. Bijvoorbeeld je wilt graag dat je zoon tot bekering komt. Dat is nogal vaag en algemeen. Misschien kun je vragen aan God, dat je als je jouw zoon de volgende keer weer ziet, je de gelegenheid krijgt om iets te kunnen zeggen of doen, dat hem op het pad van Jezus zou kunnen brengen. Je kunt vragen om Gods fijngevoeligheid, kracht en wijsheid daarbij. Kleine stappen voor een specifiek moment. Wellicht helpt dat jou om samen met God hierin een hulp te zijn voor je zoon. Tsja, weet je, dan komt het erg dichtbij om ook mijn aandeel te leveren in de liefde, de strijd, de doelen die God heeft. Als je specifiek verwoordt wat je echt graag wilt, dan gaat je hart branden van passie, van ongemakkelijkheid, van liefde, van de neiging om te willen vluchten en van gevoelens van onmacht. Het zou zo maar kunnen zijn, dat het meer tijd van je gaat vragen en meer moeite om je in de ander te kunnen inleven. Dan gaat het niet meer over jouw toekomst of jouw leven, maar over Gods toekomst en Zijn Koninkrijk en Zijn eer.
En misschien is dit het wel waar bidden over gaat. De shift vanaf het burgerschap in de wereld en alles wat je daarin bezighoudt naar het burgerschap in de hemel waardoor je beseft dat je werkelijk invloed hebt op de dingen die in jouw wereld gebeuren. Dat voelt als een enorme verantwoordelijkheid. Maar God zal je nooit overvragen. Hij zal er altijd voor je zijn. Hoe vaker je in zijn aanwezigheid bent, hoe meer je Hem leert kennen en gaat begrijpen wat zijn gedachten zijn. En hoe meer je je verheugt in het samen leven met Hem. En dan kan het zo zijn dat je een manier vindt om met onverhoorde gebeden om te gaan. Weet je wel dat zelfs Jezus een gebed heeft gebeden dat tot nu toe niet is verhoord? Ik geloof dat Jezus hier een sterk verlangen vertelde aan zijn Vader dat helemaal in overeenstemming was met het verlangen van de Vader maar dat wat Hij bad in Johannes 17 vers 20-23, dat de volgelingen van Jezus één zijn. Op een dag zal de verhoring van dit gebed plaatsvinden en dan zal gelijk gebeuren wat Jezus er achter aan zegt: Opdat de wereld (de hele kosmos) zal erkennen dat God Jezus heeft gezonden. Hier zie je dat ook Hij te maken had met Gods plan, met Gods wereld, met Gods wil en met zijn te voeren oorlog en weer gaat het dan niet over jouw toekomst of jouw leven, maar over Gods toekomst en Zijn koninkrijk en Zijn eer.
